Door Tom Sintobin
“There is nothing more deadly
than slow growing fear”
Ik weet nog precies waar ik was op 11 september 2001:
in het Vliegend Varken. Het internet op de faculteit was vastgelopen – zoals
zo’n beetje overal in de wereld – zodat ik met twee collega’s naar dit Leuvense
café was gerend om meer te weten te komen over de terreuraanslagen waar de
Verenigde Staten onder te lijden had. Zoals de meeste mensen zijn de beelden
voor altijd in mijn geheugen gegrift. Ik herinner me nog iets anders: de totale
ontsporing van sommige media. Op een bepaald ogenblik werd zelfs beweerd dat er
alles bijeen 17 vliegtuigen verdwenen waren. Minstens. Geen twijfel mogelijk, ‘want
dat hebben we uit goede bron. Het konden er echter ook meer zijn. Naar verluidt.’
Die ontraceerbare sprekende spoken zijn de laatste dagen weer in volle
glorie opgedoken. De Belgische krant De Morgen post op 18 november 2015
om 17:50 op haar Live Blog dat ‘De
Belg Abdelhamid Abaaoud,
het vermoedelijke brein achter de aanslagen in Parijs, zou zijn omgekomen
tijdens de politieactie in de Parijse voorstad Saint-Denis vanmorgen. Dat
schrijft een journalist van Politico op Twitter, op basis van een
“hooggeplaatste Belgische bron die betrokken is bij het onderzoek”.’
Geen uur later, om 18:44, luidt de boodschap dat het zogenaamde ‘brein’
achter de aanslagen ‘zeer waarschijnlijk overleden’ is: ‘Dat vernam onze redactie
uit goede bron, en werd eerder ook al gemeld door een journaliste van online
nieuwsmedium Politico en VTM Nieuws.’ Ze hadden
ook naar Washington Post kunnen
verwijzen, want die verklapte al uren eerder dat ’French police commandos killed the suspected
ringleader of the Paris attacks in a massive predawn raid Wednesday, two senior
European intelligence officials said’. Om 19 uur komt de procureur des Konings François Molins met vreemd nieuws tijdens
zijn persconferentie: hij kan niet bevestigen dat het brein
gestorven is, want de lichamen van de doden zijn onherkenbaar verminkt. Verder
onderzoek is nodig om het met zekerheid te weten.
De avond ervoor werd het geachte aan het internet gekluisterde publiek ook
al helemaal gratis getracteerd op een bloedstollende thriller. In het voetbalstadium in Hannover
werd ‘een verdacht pakket’ gevonden. ‘Nee, een hele ziekenwagen was het,
tjokvol met springstof! ’ Of nee, bij nader inzien was er ‘toch niets te zien’.
Ik weet niet hoe dat bij u zit, maar van dit soort verslaggeving word ik
nerveus. Bang zelfs. Ik denk nog regelmatig aan die vermiste vliegtuigen. Tot
op de dag van vandaag zijn ze niet terecht – ze zullen vast op mijn hoofd
vallen als ik het het minste verwacht. IS wacht geduldig het juiste, het
apocalyptische moment af om het vliegtuigen te laten regenen.
Ik sta versteld van het totale gebrek aan eergevoel en zelfbeheersing in zoveel
digitale media. Je hebt geen cultuurfilosoof nodig om te begrijpen waar al dat
gespeculeer-voor-de-eer-om-toch-maar-mooi-de-eerste-te-zijn toe leidt. Zelfs de bekende denker Maxi Jazz zong het al: ’Whether
you’re Soaraway Sun or BBC 1/Misinformation is a weapon of mass destruction. ’
Het Vliegend Varken bestaat niet meer. Jammer, want anders had ik de baas
kunnen vragen of hij ‘Fade Out Lines’ nog een keer
zou willen draaien, de door The Avener herwerkte song van Phoebe Killdeer &
The Short Straws. Uiteraard met de juiste, Parijse, videoclip erbij:
https://www.youtube.com/watch?v=hqwU7nv3hTM Dan kon ik die 13 andere vliegtuigen
misschien voor even vergeten.
Culture Weekly 